O zaman itiraf ediyorum..
Aslında ben bir müdürüm. Yıllardır yakın arkadaşlarım hep farkında olduğu bir müdürüm ama aklım sıra sakladım bunu hep insanlardan (ne kadar yapabildim bilmiyorum ama..) gerçekten işini hakkı ile yapan bir müdürüm ben. Bu kadar uzun süreli bir ilişki ve iş tecrübem olmamıştı herhalde. Tüm zamanımı veriyorum ben bu işe. Bazen uykumdan ödün veriyor bazen hayatımdan. Neden bir sevgilim yok biliyor musunuz? Bu iş kolik tarzımdan dolayı. Şimdi ne müdürü bu diyeceksiniz bu kadar canla başla sarıldığım.
Ben gereksiz işler müdürlüğüm. Nerede boş iş var ben gidip bulmasam da o iş gelip beni buluyor bundan emin olabilirsiniz. "Vicir karşılama var şöförü gönderiyoruz.", "Vicir gazete haberi yazılacak perşembeye hazırlarsın sen","Vicir duyuru var, sen halledersin.", "Vicir bilgisayara bir şey oldu, gel sen anlarsın."vs vs vs..
Hayır hiç dert yanmıyorum bu durumdan. Severek yapıyorum bu işleri. Photoshop'muş, slaytmış, habermiş, boş koşturmaymış severek yapıyorum gerçekten çünkü hepsi hayatıma bir sürü şey katıyor. Hayır katmasa ne olur? Ben koşunca bir kişi mutlu oluyor veya bir kişi gülümseyebiliyorsa bu benim satın bile alamayacağım bir güzellik değil midir?
Peki bütün bunları neden durup dururken söyledim? Aslında bu yazının tek bir amacı var. Ismimi gizli tutarak yazdığım blog yüzünden buraya hiç vakit ayırmadığım gerçeği ile yüzleştim. Sırf sene de bir defa yazıyorum geleneğini bozmak için yazıyorum bunları. Anlayacağınız boşuna okuyorsunuz bu yazıyı.
Yine de siz gülümsemeyi unutmayın.. :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder